Nasz żywot jest zbyt skomplikowany, więc ustawiamy wiele rzeczy, jak nam wygodniej, jak łatwiej. Można nazwać to generalizacją, gdy za wszelką cenę chcemy coś poskładać, można określić to też mianem zapanowania nad uporządkowaniem rzeczy. Z jednego, jak i drugiego rozwiązania rodzi się pewna oczywistość, która mówi nam, że nieistotne, jak i co, lecz zawsze będzie wszystko nazywać i segregować. Bowiem taką mamy naturę. Kiepsko sobie wyobrazić pracę całych organizmów ludzkich: państwa, miasta, organizacji bez pewnych ustalonych schematów. Gdyby nie systematyka nie byłoby nazw ulic, nie byłoby tablic rejestracyjnych, przez co odróżnialibyśmy auta po kolorach i znakach szczególnych (zarysowania, uszkodzenia).

Od harmonii nie jest też wolna przyroda, przecież wśród zwierząt każdego gatunku istnieje uporządkowanie, której nikt się nie stara zaburzyć. Zwierzęta są naturalnie mniej skomplikowane od ludzi, więc nawet nie mogą pomyśleć, że coś można zrobić inaczej. Spójrzmy na domowego kota: on żyje, żeby polować, myć się i spać. Nie zdarza mu się myśleć, że mogłoby być inaczej (choć tak naprawdę nie wiemy, co ma w głowie).

Upraszczamy sobie świat przygotowując mapy, segregujemy książki na regałach, a ci co pracują w urzędach zarządzają na co dzień wielką masą dokumentów, z których każdy musi odnaleźć się w ogólnym porządku. Harmonia istnieje w muzyce, jest rock, metal, rap, w portfelu (portfel fana metalu) – są przecież kieszeń na banknoty, kieszonka na bilon i miejsce na karty. Nawet to czy nosimy przypinkę rockową, metalową czy rapową (oferta przypinek muzycznych) pokazuje pewien porządek, muzyka jakiej słuchamy, to, co ma określać naszą spójną osobowość. Słuchając rocka, metalu czy rapu na smyczy trzymamy psa, który ma nas słuchać, jesteśmy jego panami, dajemy mu do zrozumienia, co może, a czego nie. Porządek dla niego, jak i dla nas jest bezpieczny – pies potrzebuje pana, a człowiek psa. Takie wzajemne przestrzeganie porządku przynosi same korzyści.